hayatın gerçekliğinde ateist varoluşların mümkünsüzlüğünün sonucudur. ateist bir şekilde var olmak, sanal alemlerde mümkündür. gerçek dışı, farklı, marjinal, bir düşüncesizlik hali hayatın gerçekliğinde tutunamamaktadır. aslında ateistler şu sorunun cevabını vermesi lazımdır: ateist olmadan önceki yaşamları ile olduktan sonraki yaşamları arasında nasıl bir fark vardır? zira inanan ve inanmayan insanların yaşamları arasında büyük farkların olması gerekir. çünkü birinin yaşamının sonucunda bir hesap günü vardır, diğerinin ise yaşamın sonucunda bir yokluk vardır. bunun bile müthiş bir farklılık doğurması gerekir. Ateist olan arkadaş, ateist olduktan sonra yaşamını ne kadar değiştirmiştir? Ya da bir şey değişmiş midir? yani ateist olmadan önce, inandığı gibi mi yaşamaktaydı? eğer inandığı gibi yaşamıyorduysa, şimdi yaşadığı gibi inanması çok normaldir. müslümanım diyen, fakat hayatında islami hiçbir şey bulunmayan. allah için hiçbir şey yapmayan birinin, zamanla ateist olması çok normaldir. çünkü bu insan inandığı gibi yaşamıyordur, dolayısıyla zamanla yaşadığı gibi inanmaya başlar.
kuran'ı okuyan, anlamaya çalışan, hayatını kuran ve sünnet merkezinde inşaa eden, allah'ın sınırlarına riayet eden birinin, daha sonra araştırıp, fark edip ateist olduğu görülmüş müdür? elbette hayır. ateist olanlar ateist olmadan önce inandıkları dine göre yaşamadıkları için zamanla inanmanın gereksizliğini ve inanmama halinin verdiği serbestliği anlarlar. zaten islam'da Allah'a gerçekten inanmayanlara, iman etmeyenlere bir eziyettir. sabah sabah soğuk suyla abdest alıp, oturup kalkarak ibadet etmek tamamen mantıksızdır, eğer iman edilmemişse. allah'ın otoritesini, hükümdarlığını, rablliğini, ilahlığını, gücünü, kudretini, merhameti, azabını, adaletini idrak edemeyenlerin, O'na teslim olması bir işkenceden başka bir şey değildir. Allah'ı tanıyan ve O'na iman edenler için ise, Allah'a tapmak tam anlamıyla bir özgürlüktür.
