ilk maaşı vermek temsili ve anlamlı bir hareket olabilir. ancak para kazanacak yaşa gelmiş bir yetişkinin, ben beceremem sen al bu parayı diyerek maaşını annesine vermesi (ihtiyaçları varsa tabiki verir, anlattığım farklı bir şey) bildiğin karaktersizce bir hareket gibi geliyor. benim oturmuş bir karakterim yok, ne yapacağımı da bilemem, kandırırlar beni, çok harcarım vb. vb. al sen..!
ayrıca insanın kendi hayatını kendi geleceğini de planlaması gerekir. misal kız çalışmış, çalıştığından kendince harcamış, bir kısmını biriktirmiş, erkek de anam anam garip anam demiş, ailesine vermiş maaşını, bunlar evlenecek.. kız ortaya koyacak misal aha al bu 50 bin.. çocuk ne diyecek? ben annemlerden yadım alayım. dk 1 gol 1..
ben belki kimseyi karıştırmak istemiyorum? yarın oburgun kaynana çıkıp dese "aah ah o balayına ben yolladım o eşyaları hep ben aldım" bişey diyemezsin. niye birilerine minnet edesin? kız kendi anasına babasına minnet etmemek için para biriktirmiş, adam? peh..
olmadı kredi çekecek.. o daha buyuk sıkıntı. kız enayi miydi? o da yeseydi parayı madem kredi borcuna girip beraber ödeyeceksiniz?
böyle uzar gider. o bakımdan ilk maaşını aileye verene eyvallah, ailesi aciz olana da eyvallah ama butun parasını anasına teslim eden ana kuzuları da hafif şahsiyetsiz gibi..
