beni koyun etkisinden koparıp sinema dünyasına bağlayan filmdir. eski üçleme daha çok hoşuma gitmesine rağmen, yeni bölümlerini izledikten sonra lotr serisinin üzerine koyduğum filmlerdir. mallaşan beyinleri az biraz hayal kurdurmak değil olay, içinde bu dünyadan sadece ruh, disiplin, aydınlık ve karanlık gibi en temel kavramları alıp geri kalan herşeyi baştan aşağı yeniden yazan harikulade bir fantazidir. izlersiniz, bambaşka gezegenlerdesinizdir her hikayede. hissedemeyeceğinizi planlar ve entrikalar içinde bir anda yükselen karanlık tarafı, yepyeni umutlarla içten içe büyüyen aydınlığı görürsünüz.
gökyüzüne baktığında biri daha beyaz, biri daha koyu 2 ay gören Luke Skywalker'ın iradesiyle savaşını izlersiniz, hadi bi büyüsün de Windu'nun kolunu kesen babasını tokatlasın dersiniz. umut yavaş büyür, aydınlık tarafın sırrı da budur, dersiniz. bilirsiniz ki usta yoda, demiştir bi defasında luke'un karanlık taraf daha mı güçlü sorusuna, güçlü değil ama kışkırtıcıdır, force'a kolay ulaştırır, korku, öfkeye, çfke azgınlığa dönüşür ve kendini kontrolsüz bir güç içerisinde bulursun. iyi kötü yoktur, aydınlık karanlık vardır, seçimler ve idealler.
mediklorian seviyesini görünce ağzı açık kalan jedi üstatlar görürsün. düşmanın sessiz sakin büyümesini izlersin, sabırla ve disiplinle büyümesini. bi anda gelişmeyen ama tüm jedi'lar katledilince ağlayan cumhuriyeti görürsün. sonra gezegenleri 5 dk.da yok eden imparatorluğu. karşı doğan umudu beklersin melül melül ooh, büyücek de savaşacak da, önce Hoth'da sonra bilmem nerde. babası ile kapışır kolu kopar sonra gelir bi daha intikam alır. tam babasını kesicek, sidious'un teklifine o güzel cümleyi söyler: -hayır, asla. ben de bir jedi şövalyesiyim, bir zamanlar babamın olduğu gibi.
