toplumun kanayan yarası durumundaki dramatik konular, hafife almayı asla kaldırmaz. normal bir hikayenin de ötesinde, bu tip konuları ele alan öykülere daha bir özen göstermek ve okuyucunun, kurgusal çelişkilerle motivasyon kaybetmesine olabildiğince engel olmak gerekir.
hikayelerin okuyucuya sunumundan önce dikkatli gözlerle okunması, eğer sürrealist değil realist bir nitelik taşıyor ise mantık hatalarının ve kendi iç çelişkilerinin tümüyle giderilmesi gerekir.
bu açıdan bakıldığında;
"...üstelik annesini, kardeşlerini ve çok yakın üç arkad(a)şını vurmuş..."
ile
"...çocuk cinnet geçirip hepsini doğruyor..."
arasında öldürme şekli açısından ciddi bir çelişki var. bir diğer husus, çocuğun küçüklüğüne yönelik.
yani,
"...ilk bir saatten sonra aklına annesi geldi, sonra kardeşleri, sonra ilkokulu,ortayı ve liseyi beraber okuduğu arkadaşları mesut, ali ve hasan geldi..."
anlatılan doğru ise kahramanımız, en az 17-18 yaşlarında bir genç olmalı ve hiç de çocuk sayılmaz. ancak, öykünün anlatımına bakıldığında o'nun en fazla 13-14 yaşlarında bir çocuk olduğu hissine kapılıyor insan. hakkında bildiklerimiz ise şunlar;
"...bir ilkokul çocuğu gibi duruyordu. yüzü hastalıklıydı, saçları 3 numaraydı..."
sonra şu cümledeki, göze batan ciddi anlatım hataları;
"...cebinden hücrenin anahtarlarını çıkardı, kapıya soktu ve hücreyi açtı..."
anahtar kapıya değil kilide sokulur ve hücre değil kapı açılır. bunlar ufak detaylar gibi görünür ama okuyucuyu ciddi bir biçimde irite ederler.
