ey insanlar
bilmediklerimden memnunum
aslında çoğunuzu seviyorum ey insanlar
tanışmadığımıza memnunum
ey insanlar bilseydim bilmediklerimi
ikiye ayırırdım
ey insanlar
dünyayı nasıl bulduysam öyle bırakacağım
damarlarımda sımsıcak bir kırmızının dinmeyen ağırlığı
zamanın su gibi buharlaştığı bir yerdeyim
ey insanlar beni neden böylece bıraktınız
ey insanlar n'olur
yalnızca sevme ihtimalim olan kadınlarla seviştim
ey insanlar
bana bu nasıl desem biraz tuhaf geliyor
ipi kopan uçurtmalar kaçan balonlar aklımda kaldı yoruldum
yağmur inceltirmiş ruhları anladım
saçaklara dizilmiş damlaların korkularını yaşadım
gördüm damlanın düşmeden önce nasıl titrediğini
soğuk bir çağın vahşeti kavurdu tenimi
yalnızlık insana mahsus ey insanlar
ey insanlar bu kalabalıkta sizi göremiyorum
ey insanlar
yanımda ekinler gibi yetiştirdiğim acılar var
uzun kirpiklerde sakladım yükümü
ama siz neden biraz böyle ey insanlar
insansam yalnız ben miyim suçlu
dünyaya geldiğime memnunum ey insanlar
ve işte gidiyorum ne mutlu
bakın işte yaz da geliyor kısa kollu giyeriz
pencereyi kapamayın n'olur
üşüyorum
ey insanlar
tanım: anlatacak bir insan bulamayan dallamanın güya derdini insanlığa anlatma ifadesidir. güzeldir.
