aslında tam anlamıyla dayaklık denilebilecek harpagon'un ölümcül düzeylere denkleşebilecek tarzdaki cimriliği sonucu hem oğlunun hatununa göz dikmesi hem de kızını allahın bir numaralı ölü adayı ile evlendirmeye çalışması tam bir kara mizah ile sunulmuş kitap, aynı zamanda oyun. hikayedeki çok az sayıdaki karakter ve yerleşmiş hareket tarzları bir kompaktlık sağlasa da kimi zaman sıkıcı olabiliyor. ayrıca sonu her ne kadar öyle olmadığı iddia edilse de bir sürpriz değildir. Tebrikler Moliere.
