dile kolay o ilk mesajlaşmamızın, konuşmamızın, elini tutarken avuçlarımda hissettiğim terinin, bakışlarını kaçırmanın; bir bakışınla ne yapacağımı şaşırmamın üzerinden 4 yıl geçmiş. bakıyorum da geçmişe, aynı mutluluğu, sevinci, hüznü seninle tekrar yaşamak için bugün yapmayacağım hiçbir şey yok. seninleyken yağmur yağardı, güneş dogardı penceremden, sen yanımdayken yanlızlaşırdı sokak. daha güzel gelirdi kantinin nescafesi. ne oldu bize?ne oldu 'bitti' dedikte. yerime bir başkasını mı buldun? o lavuk seni sevecek, benim kadar mutlu edebilecek mi sanıyorsun? ayrıldığımızda 9 şubattı. ilksevgililer günümüze günler kalmıştı. almak için babamla papaz oldugum kolye cebımde, sızın sınıfa geldıgımde cebımde bır elımle kolyeye dokunup, bır yandan ' ne de cok yakısacak sevdıcegıme.' diye düşünürken çat diye ayrılalım dedin. olur mu lan böyle birşey? ben bitirmemek için çözüm ürettikçe sen 'olmaz.' dedin. istemiyorum dedin. o mk okulunda mıllet bana 'senınkı bursa dan bırısıyle gorusuyor.' dediklerınle 'yok lan. o kız oyle bırsey yapmaz. o kadar alçalıp bana yalan soylemez.' dedim. sonuçta öyle birşeyin olmadığını bugün gönül rahatlığıyla söyleyebiliyorum. ayrılıktan sonra bende mal gibi gittim o kızla cıktım. hala dıyorum hayatımda yedıgım en gereksız b. k oydu. ama anla benıde senınle kac ay konusmusuz, neler paylaşmışız, onu da geç söz vermişiz.. ne bileyim sözün sadece lafta kaldığını. köy çocuğuyum ben. 5-10 arkadasım vardı. bize söz vermenın baska hıcbır seye benzemeyecegını soyledıklerı ıcın, bursa'da da böyledir sanmıstım. benım mallıgım bılıyorum. ne s. k var çocuk gibi her b. ka inanırsın. neyse..aramıza o kız girmeyecekti. ama seni her gün arkadaslarınla sen sakrak gördukce delırıyordum. sigaraya basladım o dönem. bir misillemaydi anlayacagın. o kızdan ayrıldıktan sonra tekrar konusmustuk ve sen benım ayrılmamak ıcın öne surdugum çözumlerın ne kadar dogru oldugunu, bıtırmeyebılecegımızı, yok yere bırbırımızı uzdugumuzu soylemıstın. herseyi dun gıbı hatırlıyorum goruyormusun? çok sevmiştim ve seni. gururumu kaç defa ezdim de geldim. aklımda hiç art niyet yoktu. olsa zaten o kadar çaba sarfetmez, şiirler yazmazdım. son sınıfta hanı ıkımızde okul degıstırdık ya, birisi senın sevgılın oldugunu soyledı bana. pek bır delılı yok ama ona sevgılın oldugunu soylemıssın. akıllı kızsın sen. benım ondean senınle alakalı bılgı alacagımı dusunmussundur. sınav senesı ders calısalım diye demişsindir. ya da başımı ağrıtmasın diye.. nasıl da pozitif düşünmek için çabalıyorum dimi? ne bileyim, ayrılık dışında bana, bize, sevgimize yakışmayacak birşey yapmadın ki.. seni bilinç altımda kötüleyecek birşey bulamıyorum; bu bileklerin kesikken kanamayı durduracak bir şeyin olmamasıdır. ve sen hergün biraz daha fazla kanıyorsun.. iki yıl hiçbir şekilde şu kıç kadar şehirde denk gelmemişken, - kahve içmeye, buluşmaya çagıracaktım kaç kere gururu geç, adamda mesaj atacak yuz bırakmadın!- tüyapta karşılaştık. ve sen yine başını eğerek geçtın yanımdan. yine elını tuttugumdakı mahcubıyetıne burunmustu yanakların.. eve gittigimde beni aramıştın o gece. havadan sudan konuşsak da - sudan'da ki terörden bile konusuyor olsak, sesını duymak beni yine de mutlu ederdı.- güzelldi o kadar aradan sonra sesını duymak. sankı 3 ay boyunca telefonda konusan bız degıldık. ne guzel teklıyordu kelımeler bogazımızda.. ne güzeldi. farkındayım zamanında çok sımarttım, çok sevdım, ne bileyım ıcımden gelenı, aklımdan gecenı dırekt yansıttım, bu degerımı dusurdu belkı ama aşk ezbere yasanmazdı. bende hep dogaçlama sevdim seni. mesaj attım sınavın nasıl geçtı dıye hala s. klemedın. olsun. 10 yıl sonra da ben bu yasananları, bır dal sıgara bir bardak kahve ile hatırlayacağım. senin için bir önemi olmayabilir bunların. geçmiş senin için 'geçmiş.' olabilir. değeri olmayan çöp yığını da olabilir. ben bu çöplüğü seviyorum. kimse sahip çıkmasa da ben sahipleniyorum. gidip başka yerlerde mutluluğu kovalamak varken, bu çöplüğün efendisi, bu çöplüğün kölesi olmayı seçiyorum. yaşattığın onca güzellik, hayatıma kattığın onca renk, çalıp götürdüğün tüm umutlarım adına sana teşekkürü borç bilirim. iyi ki vardın, iyi ki varsın; ve hayattasın..
