sertab erener sanat müziği albümü yapacak diye duyduğumda ödüm koptu! niye derseniz, sertab erener türkiye'de en sevdiğim seslerden, gelgelelim popüler olma kaygısıyla uyduruk, deneysel olma kaygısıyla daha da uyduruk şeyler yapmış da bir isim. klasik müziğe darbuka eklemek, sanat müziğini arya gibi icra etmek gibi çok yaratıcı(!) daha önce hiç denenmemiş(!!) şeyler yapmışlığı var sonuçta. şimdi gider yılların sanat müziği parçasına elektronik altyapı döşeyip vocoder'la çile bülbülüm falan mı söyleyecek acep dedim, çok samimiyim.
neyse ki bu sefer korktuğum olmamış. muhtemelen potansiyel eleştirileri hesap etmiş, usulünce, sakin sakin, güzel güzel söylemiş. sadece maalesef bir gerçek ortaya çıkmış, sertab gibi yüce bir pop sesi, iş sanat müziğine gelince gayet -nasıl desem- "normal" kalmış. yani bu parçaları başka isimlerden çok daha güzel icralarla duyduğumu, sertab'ın bana "wow" (ya da "helal", tarzınıza göre seçin) dedirtemediğini farkettim. o kadar melankoli garantili bir repertuvara rağmen rakı içilecek bir albüm değil kesinlikle.
ama haksızlık etmek değil maksadım, sertab erener gerçekten türkiye' nin en iyi seslerinden. ama sadece popta!
