geceler güzeldi. her şey güzeldi. sonra yıldızlar düşmeye başladı üzerimize. biz 8 arkadaştık. 10 yılı aşkındır hep yanyanaydık geceleri. ailelerimiz tanışıktı. uzakta kalan akrabalarımızdan daha samimiydik. aramızda 2 kişi arnavuttu. 2 kişi karadenizli 1 kişi bursalı ve ben istanbulluydum. aslında hepimiz istanbul'da aynı yılın farklı aylarında doğmuştuk. ama onlar kendi memleketlerine sürekli gittikleri için oradan bağımsız hissetmiyorlardı kendilerini. ben hiç memleketime gitmedim çünkü annem istanbul'u daha çok sevmiş bir daha o köye gitmem demişti babama. geceler. bana bugün 10 yılı aşan sürelerce geçen yaz akşamlarını hatırlatan bu gece, yaz geceleri. dimağımda öyle güzel bir tat kaldı ki ömrümün sonuna kadar silinmesi zor olacak bu nostaljinin esintisi... ailelerin arkadaşları tanıması bilmesi her zaman işe yarar türk aile yapısında, özgürlük türk insanı için samimi olmakta. biz 8 arkadaş her gece kendimizce eğlendik. bazen çok yorulup çimlerin üzerine yatıp göğü izleyerek uyuduk, güvenlik görevlileri alışkındı, biz delikanlı çağlarımızı yaşıyorduk, ne önemi vardı ertesi gün okul sonraki yıllar iş! zaman geçtikçe büyüdük. büyümek alışkanlıkları değiştiriyor, değiştik. arkamızda maceraları bırakırken düşünmeden hep ileriyi istedik. biz çok mutlu bir gruptuk. ama büyüdük. biz ben oldu, ayrılık benlerimizin içinde bizi uzaklaştırırken anılara hürmetsizlik ettiğimizi fark edemedik. yıldızlar tek tek düştü en sona 3 kaldık.
ama artık büyümüştük. hızlı büyüme hızlı olgunluğu da beraberinde getiriyor. olgunluk delikanlı çağlarından daha lezzetliymiş onu anladık. hep birlikte yine aynı denizin karşısında, aynı çimenlerin üzerinde sonsuza dek "biz" antlaşması imzaladık. biz 8 kişiydik şu anda 13 kişiyiz. yeni üyelerimiz var 5 minik serçe. biz artık büyüdük...
