şimdi nedir, ne değildir bilemiyorum ama bizim dönemimizde çok olurdu öyle şeyler, ama kimse de bizim ihtiyacımız var diyemezdi. hep yara olmuştur benim içimde, o arkadaşların ceza evinden çıkanların suçlu bakışlarıyla kafalarını öne eymeleri. aklıma geldikçe hala kötü olurum, dolarım...
