insanın kendisini düşünerek değil, sevgi ile yaşadığını öğrendim.
anne, çocuklarının hayatta kalmak için neye gereksinim duyduğunu bilme yetisine sahip değildi. ve hiçbir insan, akşama canlı ayakları için çizmeye mi, yoksa ölü ayakları için ayakkabıya mı gereksinim duyacağını bilemez.
eskiden, tanrının insanlara hayat verdiğini ve yaşamalarını istediğini bilirdim. şimdi bir şeyi daha öğrendim. anladım ki tanrı insanların ayrı ayrı yaşamalarını istemiyordu ve işte bu yüzden de, herkesin kendisi için neye gereksinim duyduğu bilgisini gizlemişti onlardan. tanrı, insanların birlikte yaşamalarını istiyordu ve işte bu yüzden onlara her biri ve herkes için neyin gerekli olduğu bilgisini açıklamıştı.
anladım ki, insanlar kendilerini düşünerek hayatta kalabileceklerini sanıyor ve aldanıyorlar, çünkü insan yalnızca sevgi ile yaşar, kim sevgi içindeyse, tanrı da içindedir, çünkü tanrı, sevgidir.
