Bir adam düşünün, ellili yaşlarına gelmiş. Biri üniversitede okuyan iki tane yetişkin çocuğu var. Master, doktora, ilim, bilim, sanat, akademik kariyer desen ne varsa mevcut. Konuştuğu zaman etrafındakileri hayran bırakacak derecede bilgi birikimine sahip, hem kendi alanında hem de genel konularda. Hayat tecrübesi tavan yapmış ve çevresi olabildiğince geniş,herkesi tanıyan, herkes tarafından tanınan biri. Ve babasının ölümünden sonra ağzından dökülüveren, yanındayken bizzat şahitlik ettiğim tüylerimi diken diken eden sözler: "Bilmezdim, babası öldüğü zaman bir kimsenin, koskoca dünyada yapayalnız kalmış gibi oluyormuş insan. Öyle hissediyorum şimdi, başım sıkışsa gidecek hiç kimsem kalmamış gibi..."
