''Davranışlarından utanıp, sıkılma; hayatın tümü bir denemedir'' demiş ralph waldo emerson. niye biz insanlar kendimize bu hayat denen gecici tas catlasa 60 senelik süre olan (gerci bunun 5 senesi bize ait gerisi teferuattir) hayati gereksiz sıkıntılar kederlerle 10'da dokuzu korkaklik 10'da biri düsünce olan eylemlerle zehir ediyoruz anlamiyorum.
dünya üzerinde en fakirinden en zenginine, en sahtekardan en dolandiricaya kadar her insan kendini bir kuruntulara kaptiriyor.
hata yapmaktan korkuyorlar ve bedel ödemekten götleri tutusuyor.
yahu arkadas sen kendini ne kadar sıkarsan sık eninde sonunda babayi alacaksin yahu. çünkü günün birinde azrail arzı endam edecek ve canini alacak yahu geberip gideceksin.
bütün ömrün boyunca yaptiğin her şey bir anda yok olacak yahu.
hadi bilemedin mirasin olacaksa en fazla evladlarin iki gün aglayacak ve ücüncü gün catir catir senden kalacaklari yiycek yahu behey hiyar.
hatasiz kul olmaz. hta yapacaksin yasadiğini anlayacaksin. hatasiz bir insan sıkıcı insandir. ve su ömür denen ödülü boku bokuna kullanmis olur.
herşeyi saglama bağlayanlar sıkıcıdır. ama zarlarini kullananlar ise bu hayat seruvendir.
ama zarlari kullanirken bokunu cikartmamak lazimdir. çünkü ayvayi yiyebilir insan.
