metin cengiz'in gerçekten güzel ve anlamlı bir şiiridir.
konuşuyoruz ya seninle
boyutları değişiyor herşeyin
kömür elmaslaşıyor, kum camlaşıyor
içimde dilleniyor sanki şarap,
o saydam
ufkun imbikten süzülmüş hali.
iskeleden uzak bir ülkeye uzuyor ay
suda yeni yolculuklar hazırlayan
sanki hızlı ve asi bir kuş gökbahçede
yıldızları ve çağları geri dönüşsüz aşan
ellerim akarsu serinliğinde iki yol gibi
akarken haykıran teninde
sözcükler, saf cevheri aşkımızın
ateşin tülünden damarlanan fitil
al, onunla tutuştur herşeyi
karanlık bir top ateş bırakıp ardında
çekilsin köşelerine dünyanın
bütün gezginler bengisu diyor, nil
geçsin kanyolumuzdan
o ıssız ve kızgın çölünden
bedenimizdeki ilk yazın.
