bir erkan bayar şiiridir. mükemmeldir, sevgiliye okunasıdır.
Karşı pencereden sarkan havlu
yalnızlığına emiyordu dalgalar
feryadı vardı geceye eski donun duyan yoktu
erkek giysileriydi ipte özgürce salınan
uyukluyordu camda lambalar
ve gölcüklerden uzayıp gelen ışık
ve uzayıp giden ve bir yağmurla yağmur gibi dökülen ışık
dizlerimin üstündeymişim gibi ellerini tutmak için
beynimde bir ulu devinim insanın insana yaptıklarına dair
yine de yağıyor yağmur uslu uslu bak ne güzel
bir de başımızdan hiç gitmeyen bela sevmek
camları siliyorum damlalar kalıyor dışarda
bir de izleri ellerimin
***
anlatıyor mu anlatabiliyor muyum
bu bir kuru sevda değil
adam olmanın yarısı
yani beterdir güneşsiz olmaktan
anlatıyor mu anlatamamak
yürüsek diyorum nisan yeşilinde
kışladan öte yürüsek
görsek diyorum yeşilin en güzelini
dolansak diyorum
ellerimiz utangaç gözlerimiz yerde
ve bir zeytin ağacının altında
çekirdek yiyip öpüşsek diyorum
tuzlu tuzlu
beceriksiz acemi
bak bahar geldi.
