ama şu var, eğer yazarken, tarz olarak uzun cümleler seçiyorsanız, öykünüz diyaloğa ihtiyaç duyar. okuyanı sıkmamak, kopartmamak adına.. ama kısa ve yalın cümlelerle yol çizmişseniz, diyalog konusunda biraz pinti davranabilirsiniz. davranın hatta. o yüzden, öyküyü okurken, diyaloglar arasında boğuldum. çok fazla gereksizlikler buldum. yani diyalog olarak yansıtmak yerine, kullanılan yalın dili bozmadan, bir paragrafa dönüştürülebilirdi. zira akıcı bir üsluba sahip.. hem zaten sokak ağzı var, sıkması mümkün değildi..
eve gittiklerinde, ahmet'in durumunu düşünmelerine değinildiği ve tek düşünmeyenin yasin olduğu belirtildiği için, bu doğrultuda yasin'den bir sürpriz bekliyordum. çünkü en piç mizacı yüklenen o gibiydi. kaldı ki, birden sindirilmesi, üstelik erketeye yatırılan olması, birden o mizacı gereksizleştirdi. en basitinden, soygun sırasında çorabına para sıkıştıran yasin olmalıydı. piç o..!
edebi yönden zayıf kalsa da, okudum, sevdim, şaşırdım..
