türk filmlerinde birini kaçırıp fidye istedikleri zaman hiç anlamazdım. 100 bini getir yoksa kızını öldü bil falan hani. kendi kendime konuşurdum izlerken, ya 100bin için çocuk mu kaçırılır, bi dondurma parası resmen, bu kız o kadar mı değersiz, anne babası o kadar mı fakir veremiyorlar o parayı diye.
sonra bir de şey var sözlük, esas kız ve esas oğlan öpüşür, devamı gösterilmez sonra kız hoop hamile kalır ya heh buna kalpten inanan ben, ilkokul aşkımın beni henüz 3. sınıfta yanağımdan öpmesiyle günlerce stress yaşadım, daha yaz tatili gelmedi okul varken bebeğime nasıl bakarım diye. en sonunda anneme söyleyip kurtulmuştum.
evet 90larda çocuk olmak gündüz kuşağındaki yeşilçam filmlerini izleyerek büyümeye eşit.
