bir içsel dökülüşün can sıkan, yürek burkan öyküsü.. bu can sıkma, öyle bir sıkılma değil. "can" sıkma..
romanın içindeki diyalogların fazlalığının, kitabın sıkıcı olmadığına inandıran bir bünyeyi bile sıkmadan götürecek kadar samimi.. sadece bu samimiyet bile sürüklemeye yeter. roman örneği verdim çünkü öyküde diyalog yok.. hani bu, iç hesaplaşma minvalinde bir öykü, başından sonu belliyken üstelik, insanı öyle bir içine çekiyor ki, sonunda yine de "aaa" dedirtebiliyor..
