Beraber büyündüğü takdirde kişiye tramva geçirten vefat hali.
Bir insanın ölümünden daha beter bir acı hissi yaşatabilir.
Benim başıma bu durum geldi.
Kuş yetiştiren komşumuz ben çocukken hediye etmişti.
Beraber büyüdük resmen. Hatta beraber uyuduk.
Yatağımın yanına kafesiyle koyar, onla beraber uyurdum.
Beraber kahvaltı yapardık. Krem peynirli ekmekle beslerdim.
Ninni de söylerdim, flüt de çalardım. Konuşurdum da.
Başka hayvalarım, kedilerim de vardı.
Ama onlara bu kadar bağlı değildim ya.
Ben büyüdüm o büyüdü. 13 yıl geçti.
Üniversite için başka bir şehre gittim ve götüremedim.
Ailemi ziyarete geldiğimde elimde can verdi.
Daha kapıdan gireli yarım saat belki olmamıştı.
Elime alır almaz 5 dk olmadan öldü zavallım.
Bir süredir hastaymış zaten.
Sanki ölmek için beni bekliyormuş gibi oldu.
Beni sonkez gördü ve öldü.
Babam dalga geçti bir yandan; hasretine dayanamadı diye.
Şimdi bu yazıyı okuyanlar da diyordur; altı üstü bir kuş, bir hayvan diye.
Çok hayvanım oldu ve öldü öncesinde sonrasında.
Tanıdığım aile yakınlarımdan ölen de oldu.
Ama annanemin ölümünden sonra beni bu minnacık
muhabbet kuşunun vefatı en çok üzen vefattır.
