o kara toprağın altına girip kurtlar tarafından yenmek, gecenin zifiri karanlığında yapayalnız olmak hangimizi korkutmaz ki. ölüm korkusu belki bu düşünceler yüzünden sarar bedenimizi bazen. mezarlık ürkütücüdür. ayrıca fıkır fıkır o kurtlar gıdıklasa kaşınamazsın da.
ne bileyim insan azap çekerken bile yanında birisinin olmasını ister, cehennemde yanarken bile şöyle birkaç kişi olmalı etrafınızda. hatta cennette mükafat görürken de birileri olsa fena olmaz.*
belki yakılmak istenen kişinin de bu tür fobileri olabilir. kime ne, bize ne.
