1996 mayıs ayıydı. esenler menderes mahallesinde çoğu trabzonlu olan bir sokakta oturuyorduk. evimizin altında trabzonlu kardeşler krahathanesi vardı. 5 mayıs 1996... henüz 7 yaşımdaydım. 4 mayıs günü gözüme uyku girmemişti. o gün gelip çattığında üzerinde emlak bankası yazan sarı lacivert çubukları olan arkasında 11 numaralı formamı giymiştim. trabzonlular kahvesinde cine5 vardı ama girebilmek ne mümkün. hele fenerbahçe formasıyla... ama her trabzonlu gibi kahvenin sahibi trabzonlu temel abide gerizekalıydı. çünkü maçların yayınlandıgı televizyonun tam karşısına ayna koymuştu ve dışardan herkes para vermeden izleyebiliyordu. mahalle trabzonlu olduğu için ben gibi deli casaretli iki üç fenerli bulup kahvenin önünde yer tuttuk. maçta son anlardı. aykut KOCAMAN golü attığında hayatımda birdaha ne bir kadını nede bir ilahi varlığı bukadar sevemeyeceğimi anlamıştım. maç bittiğinde çelik jantlı bmx bisikletime fenerbahçe bayrağı asıp saatlerce dolaştığım o günü hala unutmuyorum..
