yukarıdaki tabloya baktığımızda küreselleşmenin eksileri, artılarını solluyor ve eksiler artıları "önemsizleştiriyor".
daha da kötüsü insan, doğasından ötürü pozitifleri negatifleştirme özelliğine sahip sanırım.
bu kadar eksinin içinde artılara yer kalmadığı gibi, azınlık topluluklar misali asimile oluyorlar.
(bu tabi ki de varlığına varlık katan insanlar için değil; kapitalizm meselesi. artılar her zaman olduğu gibi fakirleştikçe fakirleşen bizim gibi insanların hayatında erir gider.)
bu eksileri yaratan biz olduğumuz halde suçu üstlenecek bir kelime, bir akım buluyoruz. sanki bizi yoksulluğa, işsizliğe, savaşa iten küreselleşmeymiş gibi.
biz küreselleşmenin ta kendisiyiz, sadece suç bastırıyoruz.
bu durumda yarım yamalak bilip savunduğumuz sosyalizmle birlikte, yanıbaşımızdan hiç ayırmadığımız şamaroğlanı(!) kapitalizme saldırıyoruz.
halbuki o durum pek de öyle değil. yeni her zaman iyidir fakat; gelen yenilik doğru bir zemine geldiğinde iyidir.
eğer ki yenilik geldiğinde daha birçok sorun çözüme kavuşmamışsa bir çarpıklık doğar. günümüzde olduğu gibi.
artık ok yaydan çıktığına göre, küreselleşmenin tam da ortasında olduğumuza göre, bu çarpıklığı ayrıştırmaktan başka bir görev düşmüyor bize.
bunun için ilk adım sanırım bir soru sormak; nereye gidiyoruz?
bu soruyu sorarken sosyalist bir düşünce yapısına bürünmek işten değil;
fakat işi pratiğe dökersek bunun kapitalizmden farkı kalmaz ki zaten küreselleşme kapitalizme hizmet eder.
bizim gibi!
daha önce de dediğim gibi sosyalizmi savunurken bile kapitalizme nasıl sarılıyorsak,
kendimizi ve geleceğimizi ve nereye gittiğimizi sorgularken de sosyalist yaklaşımlarda bulunup kapitalizme hizmet edeceğiz.
dediğim gibi ok yaydan çıktı.
haydin küreselleşmeye.
