şimdi facia:geçen hafta halı saha maçı yaptık, çalıştığımız yerdeki köylü abilerle. futbola ara vermenin etkisi şüphesiz vardır kabul ediyorum baştan.
neyse takıma baktık,4 tane göbeklimiz var. 1 tanesi kaleye, 3 tanesi defansa. 2 tane ince ve hızlı adamımız var.onlar da forvete. bana da dediler ki "hacı, bu maç orta sahaya sen bak" sandım ki bana güvendiklerinden. ama mecburiyettendi tabi. normal zamanlarda sağ çizgiye atardım kendimi top gelirse bir iki deparla maçı bitirirdik.
2.neyse,maça başlarken içimde bazı hisleri farkettim. kendimi bir alex gibi ara pasları atarken hayal ediyorum, bir iniesta oluyorum topla harkulade hareketler yapıyorum , bir an diarra ailesinden bir ön libero oluyorum, deli gibi pires yapıyorum.
3.neyse,bu halde başladık maça. birkaç saniye sonra hayatın acı gerçekleri yüzüme dan dun vurmaya başladı. diarradan eser kalmadı bende. topu alan sağlı sollu geçiyor. tusubasa izleyen jenerasyon bilir, dünyanın nasıl yuvarlak olduğunu.futbol sahası rampa gibidir. harbiden onu gördüm, bizzat. dedim olmayacak böyle. iniesta havasına gireyim, bir iki kez denedim şöyle feyk atmayı ya da afilli çalım atmayı ama topu ayağıma dolaştırana kadar iyi gidiyordu. en son alex moduna girdim yorgunluğun verdiği çaresizlikle. hala az önce gibi gözümün önünde bu an. defanstan topu verdiler, sol ayağımla düzelttim, * kafayı bir kaldırdım bizim forvet elini kaldırdı sol taraftan savunma arkasına top istiyor. baya da boş. o an pis bir tebessüm ettim. bu sefer tamamdı. mevkimi ve kendimi bulmuştum. hafif beckhamvari ellerimi yana açarak ve ayağımı paralel bir şekilde topun altına sokarak adrese teslim bir pas atmaya niyetlendim. ta ki o top bana göre sağ taraftaki korner noktasının ordaki kapıya çarpana kadar.
çok üzüldüm lan. yıllarca hep merak etmiştim bu mevkide nasıl oynanır diye, demek böyle oluyormuş. şahsi tespitimdir, ortadayken sanki ben çıplakmışım da onlarca abazanın arasına atılmışım ve bana tecavüz edecekler havasıyla üzerime koşmaları hiç hoşuma gitmedi.
