toprak olsun veya kül olsun vücudun, neye yarar ki! siz kasap melahat'i öldürebilir misiniz? sanmıyorum bunu.
"adı bende saklı" unutulabilir mi hiç?
herkes aşkını konuşuyor yaman'la, ne bileyim, o unutulabilir mi?
çamurdan, ottan, halttan bahsedeceğinize, asmalı konak'ı unutmayı deneyin, bir döneme damgasını vuran dizileri, ali haydar ustayı, düşünün bir.
ya size neyse elalemin bilmem nesinden, o bayıla bayıla izlediğiniz hürrem'ler filan, bu hanımın eseri mi, evet eseri.
işte o yüzden hariçten gazel okumanın alemi de yok. bir insanı öldürebilirsiniz milyon kere, lakin, eserleri ölmez. hele de saygı duyulacak işler yapmışsa, ne de güzel bir şey.
bugün arkasından kim konuşuyorsa öldükten sonra, diyor ki, "iyi insandır, melek gibidir, meral abladır."
biz insanların en büyük ayıbı, en büyük kayıbı ve en büyük acizliği, istesek de istemesek de ölmeyi beceremeyecek olan insanlara saygısızlık yapmaktır.
ışıklarla uyusun meral okay. biz severdik, sayardık. yaptığı işleri takip ederdik. erken oldu. hiç kötü, yamanına kavuştuğunu varsayıyoruz.
