her gün birileri ölüyor, yerin altına doğru...
ve vucudunu toprağın altında, baktarile yiyor...
o güzel vucudun yerini, kemik yığğınları alıyor...
ölüm nefesimizi kesiyor...
ölüm, ağbi ölmedikçe bize huzur yok!...
*
kimsi, kendisini, rüzgara kaptırıyor, saçlarını
teller a lıyor...
ne yazık, sesimizi duyan yok, ölüm bir ...
ölümden, geldik ve yine ölüme geri döneceğiz
ve bizi ölüm ağbi doğurdu!..
ve ölümün insanlıkla bitmek tükenmek, bilmeyen savaşımıdır bu!...
not:her gün birilerinin ölmesidir*
