varlığını hissedebilmek için kullanılan paradokslar var.en kolayı düşünmemeye çalışmak.her seferinde düşünmemeyi düşündüğünüzü farkediyorsunuz, sonra farkederken ki düşüncelerinizi farkediyorsunuz...bu böyle gidiyor.10 dakka falan kastırıp da bunu yapınca gülmeye başlıyorsunuz ve içinden çıkılmaz bir hal alıyor.sonunda kendinizi derin bir düşünce boşluğunda buluyorsunuz.
(bkz: ben burada ne arıyorum)
şaşkınlık içinde normalde alışık olduğunuz şeyleri ilk kez görmüş gibi bakıyorsunuz ve tüm bunların varlığının bir amacı olması gerektiğine kafayı takıyorsunuz.*
(bu tekniği küçükken kendim bulmuştum)
