(...) zaten aktör dediğin nedir ki? oynarken varızdır. yok olunca da sesimiz bu boş kubbede bir hoş seda olarak kalır. bir zaman sonra da unutulur gider. olsa olsa eski program dergilerinde soluk birer hayal olur kalırız. görorum hepiniz gardroba koşmaya hazırlanorsunuz. birazdan teatro bomboş kalacak. ama teatro işte o zaman yaşamaya başlar. çünkü satenikin bir şarkısı şu perdelerden birine takılı kalmıştır. virjinyanın bir diyaloğu eski kostümlerin birinin yırtığına sığınmıştır. işte bu hatıralar, o sessizlikte saklandıkları yerden çıkar, bir fısıltı halinde yine sahneye dökülürler. artık kendimiz yoğuz. seyircilerimiz de kalmadı. ama repliklerimiz fısıldaşır dururlar sabaha kadar.
gün ağarır, temizleyiciler gelir, replikler yerlerine kaçışır. perde!
