yolda, beyaz zenciler, kinyas ve kayra ve nice kitapta adı geçen louis ferdinand celine başyapıtı. bir çok yazarın beslendiği kaynak olması muhtemel roman. sistem karşıtından öte, tüm sistemlerin saçmalığını, onunla ve unsurlarıyla yer yer dalga geçerek, yer yer de küfrederek anlatan; hem fillere hem de çimenlere saydıran bardamunun bir çok kişiye* ilham olduğu aşikar. kitabın başında nietzsche'den bir alıntı mevcut: ''Kanla ve özdeyişlerle yazan okunmak değil, ezberlenmek ister.'' Bittabi ezberlenilesi eser.*
--spoiler--
insanda düş gücü yoksa, ölmek fazla dert değildir, ama varsa da, o zaman ölüm fazlasıyla derttir.
--spoiler--
--spoiler--
her alanda asıl yenilgi, unutmaktır; özellikle de sizi neyin gebertmiş olduğunu unutmak, insanların ne derece hırt olduklarını asla anlayamadan gebermek.
--spoiler--
--spoiler--
bir dangalağın beynine herhangi bir düşüncenin şöyle bir dolanabilmesi için, önce başına bir sürü şey gelmesi gerek, hem de en acımasızından.
--spoiler--
--spoiler--
işin özüne varmak kolay değildir, savaş sözkonusu olduğunda bile, fantezi uzun süre direnişini sürdürür.
--spoiler--
--spoiler--
ateşin köşeye kıstırdığı kediler eninde sonunda suya bile atlamaya razı olurlar.
--spoiler--
--spoiler--
insanların çoğu ancak son anda ölürler; kimileri ise yirmi yıl öncesinden, hatta daha bile erken başlarlar bu işe. onlar işte dünyanın düşkünleridir.
--spoiler--
--spoiler--
bir tablonun ön planları her zaman iğrençtir, sanat da, bir yapıtın değerinin daima uzaklarda, anlaşılamazlıkta, suçüstü yaklanmış bir düş olan, insanın biricik aşkı olan yalanın gizlendiği yerde aranmasını emreder.
--spoiler--
--spoiler--
süslü laflarla giydirilmiş içgüdülerimize verilen ad budur, idealist.
--spoiler--
