sonsuz bir girdaba doğru sürükler insanı, çıkışı olmayan kendinden başka kimseye zarar vermeyen içini her gün her saat kemiren bir virüs. Dersin ki bilmesin, gururlu kızsın ya, çok bilmişsin ya, söylemiyim ilk adımı o atsın ki değerim olsun dersin. sonra bir bakmışsın gelen yok giden yok. Dersin demek ki sevmiyor demek ki hoşlanmıyor beni sevmeyeni bende sevmem amına koyayım unut gitsin! ama her unutuşun da her unutmaya çalışışın da daha güçlü daha kuvvetli döner. ve en kötüsü o kadar alışırsın ki bu karşılıksız sevgiye(?) bir süre sonra öz güvenin sıfırlanır. hiç açılamazsın, gücün kuvvetin kalmaz kalbinle, gururun savaşını hep gururun kazanır, her gün ölürsün, sessizleşirsin sakinleşirsin arkadaş çevren azalır, bilim kurgu filmlerine bile ağlamaya başlarsın. yapmayın, sakın yapmayın hoşlandığınızı hisseder hissetmez gidin konuşun, yoksa benim gibi bir ömür acaba o da beni seviyor muydu soruları gece uyumadan önceki son hatırladığın şeyler olur.
