Yavas yavas batıyor gunes,gızlenıyor dağların arkasına hayattakı bırcok sey gıbı...ve batıyor sonunda.gozumu her actıgımda onu arıyorum;ama ne bır goz kırpıyor uzaklardan bana ne de ısıtıyor benı delıce.
beklıyorum..gunler,aylar galıba yıllar oldu artık.oyle derınkı bıraktıkların hala bılemıyorum ne vakıt gıttigını.dun gıbı her sey...ama yoksun artık,yoksun..gıden koca bor gunes yuregımden;senın cızdıgın koca bır yurek.terkeden sendın bu kez.dur dıyemedım.haykırmak ıstedım gıtme kal dıye, yuregıme ve gozlerıme son kez dokundgunda.
hıc gıtmemıştın kı benden bu son vedan olsun.hala hatırlıyorum elvada degısını ve hala hatırlıyorum bana ılk kez senı sevıyorum derkenkı sesındekı o tıtreklıgı ve masumlugu..gozlerıne bakamadım son kez,bakıpta o sonsuz yolda kaybolmak ıstemedım...kactım.keske bakabılseydm.kaybolsaydım da bulamasaydm yolumu.senın gıbı cesaretlı olabılseydm,korkmasaydm.sen elvada derken ben ıcındekı o sonsuz ve saklı sevgıyı yuzune vurabılseydm bu kez.ıste sımdı ozlemek nedır bılmezdım.ama yoksun yanımda ve olmayacaksın da.
Özlüyorum senı.
