iki gün önce arkadaşımı acile zor yetiştirdim. kimsenin arkadaşımla ilgilenmediği gibi sıra bekledim yarım saat. önümdeki kadının spastik bir oğlu vardı. ona üzülürken, şifa dilerken annesi "sıraya girin sıraya!" diye çıkıştı bana. arkadaşıma baktım, o çocuğa ve sonra annesine. düşündüm ki bu hastaneler allahın belası bir yer. kimsenin yolu düşmesin.
