yayıncı kuruluş, medya ve reklam sektörü o tadı aldı artık bırakmazlar...
amerika'nın super bowl geyiğine benzer bir olguyu sokuşturmak peşindeler. konuyu biraz örnekleyelim hayal edemeyenler için amerikan super bowl maçının toplumsal anlamı maçı bahane edip o gün parti vermektir. finalde kim var hangi takım oynuyor kim kimin taraftarı aldırılmaz mangal yapılıp bira içilir maç da oynanır...
bir sene indianalı, öbür sene milwaukeeli olursunuz başka bir sene de dallaslı. televizyonlar bunu sevgililer günü ve/veya anneler günü gibi dayatırlar, ince ince herkesi o maçı seyretmeye programlarlar. 40 sene evvel erkek meşgalesi olan futbol medyanın toplumsal mühendisliğiyle kadınlara da dayatılmıştır. açık açık kocanız/sevgiliniz o gün maç seyredecek, bira içecek siz de yemek hazırlayıp, o güne özel hazırlanmış ateş pahası kadın formaları koleksiyonundan bir şeyler giyip yanında oturacaksınız yoksa adam çekip gider ve haklıdır mesajını amerikan medyası hiç çekinmeden baskılamaktadır.
kişiliksiz, renksiz bir gösteridir. bir anlamda futbol konulu bir film seyretmek gibidir.
endüstriyel falan da değil düpedüz amerikan güreşi kadar yalan bir futbol düzenine doğru gidiyorsunuz (benim takımım bu kirli düzende zaten final falan göremez siz düşünün)...
futbol ölüydü zaten de tribünler de ölecek bu düzenle...
aslına bakılırsa ortalama türk futbolseverine de çok sempatik gelecek ben eminim. zaten ne sahadaki dizilişten haberdarlar ne de stabil bir destek algıları var. kazanan kimse onu alkışlamayı seviyoruz yer gök barça taraftarı oldu 3 sene içinde tüm türkiyede.
futbol kültürümüz nitelik olarak zaten ingiltere, italya, almanya düzeyinde değildi şimdi nicelik olarak da uzak doğu, asya ya da iskandinav ülkelerinin futbol kültürüne benzeyeceğiz.
senede sadece 1 maça endekslenen taraftarlık da çok beğenilecektir. forma alıp, süper finali setrettin mi en büyük taraftarsın oh ne rahat. hap gibi, bilet, yağmur çamur, 90 dakka maç seyretmek yok...
