1996 yada 97 yılında bir trabzon deplasmanına gittim takımım 3 farklı mağlup olduğu halde otobüsümüz camsız kaldı, bilardo topları, taşlar ve bıçaklarla saldırıya uğradık. hiçbirimiz tinerci psikopatlar da değiliz, öğrenci insanlardık. rakibi taciz edecek bir slogan atmadık. maç başladığında bizi tıktıkları her yerine işenmiş köşeciğe takımımızı çağırıp alkışladık. günahımız buydu.
canımızı zor kurtardık. ertesi gün ne gazetelerde ne de televizyonda 1 satır bahsedilmedi.
bugüne kadar size dokunmayan yılana sesiniz çıkmadı şimdi size tıslayınca mı ayıldınız?
