gidip onunla konuşmak. "onu genellemeye kurban vereceğine, bir zahmet uğraş ver de nası biri olduğunu anlamaya çalış." deyip durur iç ses. ama kafa kottur. alışılmış çaresizlik mi desem, umutsuzluk mu desem, bıkkınlık mı desem. bir kafanın içine kim bu denli sıçabilir ki? amacı nedir bencilin?
