insanı gülümseten anlardır. 8 yaşındaydım, mahallemizin bir bakkalı vardı. bu bakkal bizden çok çekmiştir, sessizce tırnakladığımız ''japon çekirdeklerin'' haddi hesabi yoktur. ama bu bakkal amca çok naifti, karadenizliydi. sapsarı saçları, mavi gözleri ve taşımaktan gurur duyduğu bira göbeği vardı, hatırladığım en tatlı vasıfları bunlar. bir gün yine arkadaşlarla iş başındayken, garip bir şey oldu. bakkal istediğim çamaşır suyunu vermek için arka bölüme geçti, bakkalda da benimle emsal olan kızı vardı. kız orada olduğu için, japon çekirdekler sadece tahayyül oldu bizim için. bu kıza haddini bildirmeliyim diye düşündüm ve kızı elledim, güldü. evet hikayem bu kadar! bunu erotik bir anım olduğu için anlatmıyorum ama kaç kişi japon çekirdek çalmak maksadına ulaşamadığı için bakkalın kızını eller ve bakkalın kızı güler lan ? ibnelik olsun diye mi gülmüştü ? bizim niyetimizi anlamış mıydı ? neden güldü ?
geçen sene o kızı, o kadar aradan sonra tekrar gördüm, 20 yaşında 2 çocuğu vardı. neden güldüğünü 12 sene sonra anlayabilmiş olmanın hazzını yaşadım. evet, 8 yaşındaysanız hayat gerçekten boktan.
