henüz 10 aylık tanışıklılığımıza rağmen gönlümde taht kurmuş olan biricik "hisli" enstrümanım.
öyle ki, iki ay vakit bulamadığım için çalmadığımda bana küsüp akordunu atmışlığı ve hatta köprüsünü fırlatmışlığı bile var. şimdilerde uzak durduğum her bir saniye için kendisini özletmeyi görev haline getirdi ve birlikte geçirdiğimiz zamanlar sonunda anlamlı sesler çıkararak beni ödüllendiriyor.
çello ne kadar çalınırsa tellerinin arası o kadar çok reçine ile doluyor ve zamanla daha hoş sesler çıkararak çabalarına bir karşılık, güçlü bir "aferin" veriyor adeta.
yansıttığı insansı sese hiç bir şey demiyorum bile. ben böyle bir enstrüman ne gördüm, ne duydum.
