ankara da günlerdir adım başı polis kolonilerine rastlıyorsunuz. bilhassa bugün dolmuştan indiğiniz anda "acaba vatanın ve milletin bağımsızlığı mı tehlikede?" düşüncesine sevk edecek derecede tedirgin, gergin, sonuçsuz bekleyişler...
başbakan sıfatı taşıyan zat ı muhteremin dediğine bakılırsa coplu, mp5'li, biber gazlı, tüfekli ve de neye duyduğunu bilmeksizin etrafı nefret dolu gözlerle kolaçan eden bu polis gruplarının orada olma amacı vatandaşın güvenliğini sağlamak.
kime karşı? neye karşı?
asıl gülünç olan da vatandaşın bu görüntülerden rahatsız olduğu hatta korktuğu gerçeği.
baya bildiğiniz korkuyorum evet. adım attıkça; dövmeye, sürüklemeye, neredeyse linç etmeye hazır bu polis sürülerine rastlamak beni endişelendiriyor ve korkutuyor.
ben nasıl bir ülkeye mensubum ki diyorum. bizi ne gibi bir tehlike bekliyor ki yegane amacı protesto etmek olan özgür bireylerin sesinin yükselmesinden bu derece çekiniliyor?
uzun zamandır "halkım istiyor, istemeyenler dine karşı çıkıyor." biçiminde sözler duyuyoruz. aynı nakarat, hep aynı aynı yani. neyin ne olduğunu bilip de bu tahammülsüzlüğe, bu şiddete, baskıya ses çıkaramamak; üstüne üstlük özgür olduğunu zannettiğin topraklarda söyleyecek sözü olanlara reva görülen bu muamele beni daha çok korkutuyor.
ben de vatandaşım beni niye düşünmüyorsun sultan tayyip hazretleri?
dövülenler, hakarete uğrayanlar da vatandaş.
biz de halkız.
gerçek bir demokratiksen, gerçek bir dindarsan, gerçek bir lidersen;
