Bir gün insan ViRGÜLÜ kaybetti... O zaman zor cümlelerden korkar oldu ve basit ifadeler kullanmaya başladı. Cümleleri basitleşince düşünceleri de basitleşti. Bir başka gün ÜNLEM iŞARETiNini kaybetti. Alçak bir sesle ve ses tonunu değiştirmeden konuşmaya başladı. Bir süre sonra SORU iŞARETiNini kaybetti ve soru sormaz oldu. Hiçbir şey ama hiçbir şey onu ilgilendirmiyordu. Ne kâinat ne dünya ne de kendi umrundaydı. Birkaç yıl sonra iKi NOKTA iŞARETiNini kaybetti ve davranış sebebini başkalarına açıklamaktan vazgeçti. Ömrünün sonuna doğru elinde yalnız TIRNAK iŞARETi kalmıştı. Kendine özgü tek bir düşüncesi yoktu. Son olarak NOKTAya gelindiğinde düşünmeyi ve konuşmayı unutmuş durumdaydı!
