Ilgın Olut'un bir ara yayımını durdurduğu sonradan da kitabın sonuna son söz niteliğinde kısa bir yazı yazıp tekrardan yayımlatmaya karar verdiği kitabıdır. Öncelikle aşağıda yazacaklarım kitabı okumamış olanlar için derin spoiler içerebilir. Bunu önceden belirteyim istedim.
--spoiler--
Kitabın yarısına kadar ilk başlarda lise sonradan da üniversite olmak üzere eğitim hayatı süresince arkadaşları ile olan muhabbetlerini anlatıyor yazar. Ki nitekim kitabın önsözünde de belirttiği gibi herhangi bir edebi eser olarak görmüyor kitabını. Kitabı yazarken bile bundan bir roman , anı ,deneme diye değil sadece "kitap" diye değerlendiriyor. Zaten edebi açıdan değerlendirilecek olursa bir çok gereksiz ayrıntı mevcut. Kitap 380 sayfalık ve Neva ile ilgili olan bölümler sadece kitabın yarısı. Ki o da kitabın ikinci yarısı. Oraya kadar olan bölümler genellikle arkadaşları ile olan muhabbetleri , yaşamışlıkları anlatılıyor. Zaman zaman komik oluyor evet. Bazı kısımlarında güldüğümü söylemeliyim çünkü hemen hemen çoğu erkeğin lise yıllarında ve zaman zaman üniversite yıllarında yaşadığına benzer anıları anlatmış. Abazalıklarından dem vurup sürekli olarak neden sevgilileri olmadığından konuşup , bir sevgili bulma amacı içerisine girmişler. Paşa'nın nam-ı diğer Ilgın'ın üniversiteye kadar hiç kız arkadaşı olmamış ve bu onda bir eksiklik hissi uyandırıyor. Ayrıca öyle bir yapısı var ki zamane gençlerinin çok gerilerde bıraktıkları bazı ananelerimize derinden bağlı. Örneğin , sevdiği kızın onunla tanışmadan önce başka bir erkeğin evinde kalması onu rahatsız etmiştir biraz. Haklıdır da , insan sevgilisine daha önceden birisinin dokunduğunu düşündüğünde bu onu üzer , yaralar. Belki Neva bunları kötü niyetle yapmadı , hatta hiç kimse ona dokunmadı bile. Sadece aynı yatağın ayrı köşelerinde yattılar ama Ilgın'a bunun düşüncesi bile çok ağır geldiği ortada. Ilgın doğru düşünüyor belki , ama yaptıkları çok abartılı. Sevdiğine kendisinden önce bir başkasının dokunmuş olması olayını aşırı abartmış ki ortada bir dokunma , yakınlaşma falan da yok. Hele ki , kendi inandığı bu ananeleri üniversitedeki yıllarında bir kenara atarak onlarca kızla beraber olmasını bir dertmiş gibi görmeyip böyle davranması ! Ağğğhh ! Deli ediyor insanı evet. Oysa neva ne kadar da masum ve açıkça anlatıyor her şeyi. Çok sevdiğini , daha önce kimseyi sevmediğini , geçmişte hiç bir şey olmadığını. "Ah Ilgın" dedikten sonra küfürleri sıralıyor okur. Hem sen git onlarca kızla yat hem neva geçmişinde yaşadığı olaylar nedeniyle onu yargıla ! Hem de hiç bir şey yapmadığı halde ! Kızdığım nokta burası. Yoksa ılgın'ın aklında sevgilisine daha önceden başka birisinin sahip olduğunu varsayarak ondan uzaklaşması , aklına bunlar geldikçe delirir gibi olmasına diyebileceğim bir şey yok. Çünkü eğer gerçekten sevgilisi bunları yapmış olsaydı hak verebilirdim. Ancak neva'nın ablasının kocasına tiksinerek bakışı ona olan siniri... sanırım ben de olsaydım sinirlenirdim. Her ne kadar çok öncelerde olmuş bir olay olsa da her görüşümde sinirim tepeme çıkardı. Yazdıklarımdan neva'nın ablasının kocasının neva'ya sarkıntılık ettiği anlaşılmasın. Daha farklı bir olay var. Ki neva'nın ablasına da sinir oldum ! Neyse özetle üniversiteye kadar sevgilisi olmamış , utangaç , efendi bir çocuğun nasılda bir kız düşkünü haline gelip sonradan hayatına giren bir kızla tüm olayları bırakıp evlenmeye karar vermesinin ardından kendi geçmişine hiç bakmaksızın , kızın geçmişindeki 1-2 incir çekirdeğini doldurmayacak olay yüzünden ilişkilerini nasıl darmadağın ettiğini anlatan bir kitap. Okurken sıkılmadım. Ama öyle edebi bir roman bekleyenlere öneremeyeceğim. Sadece çoğu zaman günlük yaşantımızda karşılaştığımız bir aşk hikayesinin hüzünlü biten bir halini okumak isteyenler severek okuyabilir diyebilirim.
--spoiler--
