sabah uyanır uyanmaz karşıma çıkan, gözlerimin dolmasına sebebiyet veren kız.
sınav stresi denen illet, gençlerin bünyesine her gün küçük bir doz olarak öyle bir aşılanıyor ki, en sonunda bünye kaldıramıyor. belki aile aşılıyor bu stresi, belki çevre, belki kişinin kendi içinde verdiği savaşlar, en yüksek ihtimalle belki de ağzına s.çtığımın sistemi.
yazıktır. bir genç böylesine aptal bir sınav yüzünden hayatının baharında ölmemelidir.
yarın damla unutulacak. peki haziran ayındaki sınavda başka gençlerin ölmesini mi bekleyeceğiz?
bu kızın hayalleri, istekleri, giymek istediği gelinlik, kucağına alacağı çocuk? geride bıraktığı gözü yaşlı annesi, ablası, babası? bunlar ne olacak? çözüm bulabilecek miyiz? bulabilecek olan beri gelsin.
cidden içim sızladı.
naçizane fikrimdir; sınava gireceği sene insan idrak edemiyor bu tarz şeyleri. ama cidden gözünüzde büyüteceğiniz bir sınav değil. bu sene olmazsa seneye girersin, seneye olmazsa diğer sene. ne önemi var? damla'yı ve ailesini düşünün, sınavım kötü geçti diye paralayamayın kendinizi. sizin güzel canınız sağolsun.
mekanın cennet olsun damla. keşke sınavın bok gibi geçseydi de şu anda aramızda olsaydın.
