kürk mantolu madonna romanına konu olmuş tablo.romanın kahramanı raif efendi'nin gözünden tablo :
Ertesi gün ilk işim, meşhur kopyalarını satan bir mağazaya giderek Arpie Madonnasını aramak oldu. Büyük bir Sarto albümünün içinde onu buldum. Bir hayli fena basılmış olan fazla bir şey göstermemekle beraber, makale sahibinin hakkı vardı: Kucağında mukaddes çocuğu ile yüksekçe bir yerde oturan, sağındaki sakallı erkekle solundaki genci hiç fark etmiyormuş gibi gözlerini yere diken bu Madonnanın yüzü, başını tutuşu bakışlarında ve dudaklarında apaçık görünen melal ve kırgınlık ifadesi aynen dün gördüğüm tabloya benziyordu. Albümün bu yaprağını ayrıca sattıkları için hemen alarak odama döndüm. Dikkatle baktığım zaman bu resimde sanat bakımından büyük bir hususiyet bulunduğuna hükmettim. Hayatımda böyle bir Madonna görüyordum: Şimdiye kadar tesadüf ettiğim Meryemana tasvirlerinde, lüzumundan biraz fazla tebarüz ettirilen(belirgin kılınan), hatta manasızlığa kadar götürülen bir masumluk ifadesi vardı; kucaklarındaki bebeğe bakarken: Gördünüz mü? Allah bana neler ihsan etti! demek isteyen küçük çocuklara veya ismini söyleyemeyecekleri bir adamdan peydahladıkları evlatlarına gözlerini dikip şaşkın şaşkın gülümseyen hizmetçi kızlara benzerlerdi. Halbuki Sartonun bu tablosundaki Meryem, düşünmeyi öğrenmiş, hayat hakkındaki hükümlerini vermiş ve dünyayı istihfaf etmeye(küçümsemeye) başlamış bir kadındı. iki tarafında ibadet eder gibi duran azizlere değil, kucağındaki Mesihe değil, toprağa bakıyor ve muhakkak ki bir şeyler görüyordu.
