bütün bir sınıf, okumayı çözüp kırmızı kurdelesini kapar, lakin tembel teneke neco hala kurdelesini alamamamış ve evden baskı görmektedir. zamanın genel birinci sınıf zekasından üstün olan şahsın kendisi, çakal çakralarını açarak, bir okul çıkışı kırtasiyeye giderek kurdele alır. kırtasiyeci amcayıda kafa kol alıp,fiyonk şeklinde göğsüne iğneletip eve güle oynaya döner. tabi bu hikayenin sonrasıda var. çakalın mumu yatsıya kadar yanmıştır o da ayrı bir başlık altına daha çok gider. daha bir atarimiz bile yoktu ama ne çakal çocuklardık.
edibüdüt: lafı bile edilmeyecek kadar küçük bişey.
