çok uzun bir aranın ardından bugün gittim neler var neler yok diye. hiçbir şey değişmemiş. her şey ya aynı, ya da daha da çirkin. bense koridorlarda gezerken, boşa geçen 3.5 yılıma ağladım sözlük. odada bir teröristle yaşamanın, onun tutuklanmasının ve geri gelmesinin, parasızlıktan eve çıkamamanın getirdiği acıları yeniden yaşadım. unutmuş muyum? hayır. öyle bir yer etmiş ki içimde, geçmeyecek hiç bunu kavradım. mezun olmama 2-3 ayın kaldığı şu günlerde, ve o yurttan uzak kaldığım 1.5 yılın ardından, gene de tüm mutluluğumu sikmeyi başarmıştır.
allah belanı versin sekizinci yurt. içindeki birçok abazanın ve orospu çocuğunun da allah belasını versin. mezar olsun orası size.
