yıllar evvel lisedeyken sabah 7de evden çıkıp bir sonraki gün sabaha karşı 4te gelmiştim eve. o zamanlar cep telefonları bile yeni yeni çıkıyordu, yoktu bende yani. ulaşamadılar doğal olarak.
eve girince bi baktım babam da annemde oturuyor, babam hiçbirşey demeden daldı bana ama ne dalış. ömrümde babamı hiç öyle görmemiştim. annem araya girdi beni elinden aldı falan.
tabi hemen ''nerdesin sen 21 saattir'' muhabbetine girildi.
ömrümde babamdan yediğim tek dayaktır.
tabi o zamanlar anlayamıyosun, 15 yaşındaki bir çocuk tam 21 saattir nerdedir, ne yapıyordur, bunu göremiyorsun. şimdi anlayabiliyorum mesela.
benim çocuğum olsa, 15 yaşındayken tam 21 saattir nereye gittiği belli olmasa canına okurum herhalde.
