vizeler sonrasında herkes gibi bende bir haftalık kafa tatilimi yapmış memleketimden okuluma dönüyordum. otobüse valiz emanet etme rezaletinden sonra yer bulma rezaletine gelmişti sıra. 30 numaralı koltuk diğer yan koltuktada kimse yoktu buraya kadar gayet normal. diğer yolcularda yerlerini almaya başlayınca yanıma oturacak arkadaş belirdi ve tam geçsin diye kalkmaya yeltenirken
-birader bir arkaya geçmen mümkün mü (arkasında da ben valiz verdiğimde onlarda arka fonda yeni tanışmış muhabbetleri çeviriyorlardı)
+tabi dedim neden olmasın
-çok sağolasın teşekkürler
falan filan neyse aga bunlar başladı bıdır bıdır bıdır biran için dedim buna ben sebep oldum kendimi affetmeyeceğim. fakat daha sonra gördüklerim tüm bunların yanında bir hiçti. yol o kadar uzun değil 2.5 bilemedin 3 saat sürüyor. yolun 1.5 saatlik kısmından sonra bodur olan arkadaş omzunu diğerine yaslamış gayet samimi gözüküyorlar eliyle başını okşamalar falan lan dedim oha noluyoz çöşşşşş. kendimi zor toparladım sonra sözlük bunun gibi kepaze bir duruma dolaylıda olsa sebep olduğum için kendimi affetmeyeceğim.
