ulan neler söylemez ki. sevmediğin hatta nefret ettiğin insanların yüzüne gülmek zorunda kalırken ah bir iç sesim dile gelse, söylemek istediklerimi o anda söylesem, nefretimi oracıkta kusabilsem diyorum ama hayat işte her zaman istediklerinizi yapamıyorsunuz. o yüzden iç ses olarak kalıyor. ne güzel olurdu halbuki görmeye bile tahammül edemediğim insanlara şöyle ağız dolusu küfürler edebilsem.
