son zamanlarda, yarimi de anavatanına gönderdikten sonra bağımsız filmlere daha fazla ağırlık verme fırsatına sahip oldum. zaten bölük pörçük bir spoiler vardı zihnimde. ama filmi ikiye bölerek ve hiç sıkılmadan hatta severek izledim. filmin en başarılı yanı sanırım, fiziki bir farklılığı olan bir insanın problemini nitelendirmek için verilen sıfatları kullanmaktan ve duymaktan nefret eden beni senaryosunda barındırdığı alaylar ve imalar ile öfkelendirmesi oldu. sanki bu kabalıkların hedefi benmişim gibi üzerime fazlasıyla alındım. üç ahbap çavuşun dostluğu ise bence çok hoştu. okul yıllarımda kalan efsanevi(!) * dostluklarımı hatırlattı. filmin sonunda ise malumunuz ağzımda buruk bir tat kaldı.
--spoiler--
fin ne oldu? hamile kütüphaneci kız... olivia huzuru bulabildi mi? kübalı cankuş kardeş ne oldu? cleo okulu bitirdi mi? *
--spoiler--
sonuç: film güzel ve kim ne derse desin ben fin abi'nin sahip olduğu arkadaşlara ben sahip değilim. çevremdeki herkes çıkar dişlilerinin arasında kevaşe olmuşlar. *
