insanoğlunun kibir ve hırsının, kuralsızlık anlayışının sonucu gidişi gören niçe nin yorumudur. kompartımanlara ayrılmış hayatımızdan memnun kalındığını, canımız istediğinde zalimlik, suç, hırs kompartımanlarına geçtiğimizi, sıkıldığımız da hümanizma, ilahi adalet vagonuna atladığımızı bu zik zak lardan insanoğlunun zerre kadar rahtsız olmadığını gösteren aforizmadır.
