eveett bir kendimizi avutma yazısıyla daha karşı karşıyayız.. senin hep yaptığın beni kötü görerek kendini aklamak değil miydi zaten? hatalardan sonra insanlar birbirini kabul ettiyse ondan sonra söylenen bunca laf boşadır.benim kötülüğümün sana verdiği zararla senin "insanlığının" bana verdiği zararı düşünebiliyorsan dene derim. benim beklediğim sen değilmişsin benim beklediğim adam ölmüş bunu görmüşüm ama canım acır diye kendime itiraf edememişim. o bina yıkıldı evet ama ben o binadan yaralı kurtulabildim sense onun altında kalmaya mahkumsun ve kurtaranın olmayacak. insanlar kötü.. o yazım sana değil senin iğrenç oyunlarında seninle birlikte oynayan pisliklereydi çünkü senin ne kötülüğü ne iyiliğin artık benim umrumda değil. benim pişmanlığım seni kaybettiğimi sandığım için olmuştu oysa bu benim için bir hediye olmuş bunu da bana sen gösterdin. senin pişmanlığın ise aynaya her baktığında ne kadar şerefsiz bir ruha sahip olduğunu hatırlatcak.
"Şerefim yaşamımdan daha değerlidir." bunu hatırladın mı?sen adi insan artık ne şerefi ne de gururu ağzına alma sana uymuyor.. hani derler ya insanın içinde yoksa bir nane olmaz diye sen dediğin gibi gerçekten o kadar güzel rol yapıyormuşsun ki bu kocaman iğrenç yüzünü saklayabilmişsin ve son laflarında bile yalanı ruhundan arındıramamışsın
şimdiyse tüm düşüncelerini adiliğini ve buram buram intikam ateşiyle yanan ruhunu al ve siktir git.
