Yürekten gelen yazılardır.
Bir gün bu yazıyı buraya yazacağım hiç aklıma gelmezdi. iyikilerle başlayan cümlelerim bir sene içinde keşkelere döndü yine. inanarak başladığım bu yolda şimdi inançsızlıklarımla devam etmek zorundayım. Yazık bana yine aldandım. Her zaman yüreğinin sesini dinle dediler,ben de dinledim. Ama sonuç yine aynı. Yalnızlık değl canımı yakan,içimi acıtan bir kez daha büyümüş olmam... Şimdi karar veremiyorum hiçbirşeye insan kalbini mi yoksa gururunu mu dinlemeli? Hangisisinde gittiğin yol daha güvenli? Dedim ki kendime,sabret, sevmek kolay değil zaten. Dedim ki kendime sus yürek kolay kolay konuşamaz zaten. Dedim ki kendime dayan,elbet kazanacaksın bu savaşta. şimdi de diyorum ki kendime,ne oldu bekledin de? Insan gidenlere üzülmüyor bir yerde,gidenin zaten umrunda olmazsın ki,o sensizlği göze almıştır bir kere... Üzüldüğün onun senden götütdükleri... Yazık... imkansızlıklar içindeyim şimdi... Yazık... Yaşanacak onca güzel şey varken,hepsini sinemde bıraktın en şimdi... Yazık... Seni çok değil daha bir ay öncesine deli gibi görmek iskerken,görmemek için elimden geleni yapyorum şimdi... Yazık... yine de teşekkür ederim sana,yine de senden nefret edemiyorum,yine de ne kadar iyi dileklerim varsa hepsini sana bırakiyorum. Sen benim gitmiş olduğumu farkettiğinde,bunlarla avunasın diye... Bana avunacak bir şey brakmasan da. Ben,sen benim bütün iyi dileklerim ol istemiştim oysa...şimdi seni seninle bırakıyorum,kendi egolarınla başbaşa kalıp,kendini avut diye... Yine de inşallah çok mutlu olursun,yine de sen sevebileceğin birini bulursun,o ben olmasam da. Diyorum ya bir gün buraya yazacağım hiç aklıma gelmemişti oysa... Ben bile yenildim ya helal olsun sana...
